22.06.2012

Top 10: najważniejsze nieprzeczytane książki

Top 10 to akcja, przy okazji której raz w tygodniu ma blogu pojawiają się różnego rodzaju rankingi, dzięki którym czytelnicy mogą poznać bliżej blogera, jego zainteresowania i gusta. Jeżeli chcesz dołączyć do akcji - w każdy piątek wypatruj nowego tematu.

Dziś przyszła pora na... Najważniejsze nieprzeczytane książki!





Arcydzieło literatury fantasy. Baśniowy, przemyślany w najdrobniejszych szczegółach fantastyczny świat oraz barwne postaci i ich wspaniałe przygody. Bohaterem jest tytułowy hobbit, "istota większa od liliputa, mniejsza jednak od krasnala", pełen życzliwości dla świata, dobroci, nieskory do męstwa, a przecież odważny, poczciwy, a przecież sprytny. Autor szuka w swej powieści odpowiedzi na podstawowe pytania o źródła dobra i zła. To także wstęp i zaproszenie do najgłośniejszego dzieła Tolkiena - Władcy Pierścieni.




Lata trzydzieste XX wieku, małe miasteczko na południu USA. Atticus Finch, adwokat i głowa rodziny, broni młodego Murzyna oskarżonego o zgwałcenie biednej białej dziewczyny Mayelli Ewell. Prosta sprawa sądowa z powodu wszech panującego rasizmu, urasta do rangi symbolu. W codziennej walce o równouprawnienie czarnych jak echo powraca pytanie o to, gdzie przebiegają granice ludzkiej tolerancji. Zabić drozda to wstrząsająca historia o dzieciństwie i kryzysie sumienia. Poruszająca opowieść odwołuje się do tego, co o życiu człowieka najcenniejsze: miłości, współczucia i dobroci.



Bohaterami tej książki są cztery dziewczynki wzrastające w atmosferze nie bogatego, ale za to ciepłego, pełnego miłości domu. Stają one wobec trudnego egazaminu życia. Obdarzona dużą urodą, czuła Meg (najstarsza z nich), nieśmiała i wielkoduszna Beth, postrzelona, lecz ambitna i szlachetna Jo oraz samolubna Amy - każda z nich na swój sposób podchodzi do obowiązków i zabawy, każda inaczej przeżywa radości i smutki, a jednocześnie są bardzo do siebie podobne: cechuje je fantazja i duma, a przede wszystkim poszanowanie zasad wpojonych im przez matkę - kobietę niezwykłej dobroci i mądrości, a także bezgranicznie oddanego rodzinie ojca. Śledząc przedstawioną tu historię panien March, można się łatwo domyślić, jakie wartości przeniosły do swego dorosłego życia z tego pięknego okresu, gdy były "kobietkami"

Henry, bibliotekarz z Chicago, jest zaburzony... chronologicznie. Nie ma wpływu na to, gdzie i kiedy zniknie o raz w jakim miejscu i czasie się pojawi. Swoją przyszłą żonę, Clarę, spotyka w wieku 36 lat, gdy ona jest małą dziewczynką. Potem bywa od niej młodszy i starszy, bo Clara dorasta "normalnie". Jakimś cudem udaje im się wziąć ślub, lecz wspólne życie obfituje w nieoczekiwane wypadki, a miłość narażona jest na ciężkie próby.




 Bohaterem "Buszującego w zbożu" jest szesnastoletni uczeń, Holden Caulfield, który nie mogąc pogodzić się z otaczającą go głupotą, podłością, a przede wszystkim zakłamaniem, ucieka z college'u i przez kilka dni "buszuje" po Nowym Jorku, nim wreszcie powróci do domu rodzinnego. Historia tych paru dni, którą opowiada swym barwnym językiem, jest na pierwszy rzut oka przede wszystkim zabawna, jednakże rychło spostrzegamy, że pod pozorami komizmu ważą się tutaj sprawy bynajmniej nie błahe...




 Jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku, oraz najsłynniejsza powieść na temat II wojny światowej. Powieść pełna czarnego humoru, ukazuje bezsens wojny i armii jako instytucji, wyśmiewa mechaniczny społeczne rządzące się logiką absurdu. Jej bohaterowie to zbiorowisko wariatów, fanatyków, oportunistów, ale nade wszystko ludzi którzy mają jeden wspólny cel - za wszelką cenę przeżyć...






Nagrodzona Noblem klasyka światowej literatury w nowym wydaniu - ze wstępem Stephena Kinga!
Książka opisuje grupę chłopców, ocalałych z katastrofy samolotu, którzy znaleźli się na bezludnej wyspie. Rozbitkowie podejmują próbę zorganizowania własnych rządów i społeczności z dala od cywilizacji. Nieoczekiwanie próba ta kończy się tragicznie. Dzieci z dobrych domów, pozostawione sobie, zamieniają rajski krajobraz w prawdziwe piekło.
Golding w mistrzowski, niemal bolesny dla czytelników sposób rozwiewa złudzenia o dobrej naturze człowieka.

 Arrakis, zwana Diuną, to jedyne we wszechświecie źródło melanżu - substancji przedłużającej życie, umożliwiającej odbywanie podróży kosmicznych i przewidywanie przyszłości.
Z rozkazu Padyszacha Imperatora Szaddama IV rządzący Diuną Harkonnenowie opuszczają swe największe źródło dochodów. Planetę otrzymują w lenno Atrydzi, ich zaciekli wrogowie. Zwycięstwo księcia Leto Atrydy jest jednak pozorne - przejęcie planety ukartowano.
W odpowiedzi na atak połączonych sił Imperium i Harkonnenów dziedzic rodu Atrydów, Paul - końcowe niemal ogniwo planu eugenicznego Bene Gesserit - staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny i wyciąga rękę po imperialny tron.

 Poruszająca historia o miłości, nienawiści, nadziei i wyzwoleniu.

Georgia, lata trzydzieste. Celia, uboga Afroamerykanka, poprzez serię listów skierowanych do Boga, opowiada historię swojego życia. Będąc ofiarą przemocy ojca, a następnie męża, Celia cierpi w milczeniu. Odnajduje listy zaginionej siostry, z których dowiaduje się, że Nettie – po ucieczce z domu – wyjechała do Afryki, gdzie pracuje, jako misjonarka. Pomimo rozłąki, więź pomiędzy siostrami jest wciąż bardzo silna. Celia postanawia opuścić męża i rozpocząć nowe życie.

 W letni świt 1945 roku dziesięcioletni Daniel Sempere zostaje zaprowadzony przez ojca, księgarza i antykwariusza, do niezwykłego miejsca w sercu starej Barcelony, które wtajemniczonym znane jest jako Cmentarz Zapomnianych Książek. Zgodnie ze zwyczajem Daniel ma wybrać, kierując się właściwie jedynie intuicją, książkę swego życia. Spośród setek tysięcy tomów wybiera nieznaną sobie powieść "Cień wiatru" niejakiego Juliana Caraxa. Zauroczony powieścią i zafascynowany jej autorem Daniel usiłuje odnaleźć inne jego książki i odkryć tajemnicę pisarza, nie podejrzewając nawet, iż zaczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia, która da również początek niezwykłym opowieściom, wielkim namiętnościom, przeklętym i tragicznym miłościom rozgrywającym się w cudownej scenerii Barcelony gotyckiej i renesansowej, secesyjnej i powojennej.

5 komentarzy:

  1. Mogę powiedzieć, że "Hobbita" polecam, bo książka naprawdę mi się spodobała :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Podpisuję się pod Hobbitem - też muszę nadrobić :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Podpisuję się pod "Buszującym..."

    OdpowiedzUsuń
  4. "Hobbita" też nie przeczytałam, mimo zaczynania cztery razy...

    OdpowiedzUsuń
  5. Kuźwa, mogę się podpisać pod wszystkimi Twoimi typami. Trochę mi wstyd, bo to znaczące dzieła, ale mam szczere chęci, aby luki te uzupełnić :)

    OdpowiedzUsuń

Zostaw po sobie coś więcej niż "dopisuję do listy". Chciałabym poznać Twoje zdanie.
Zanim skomentujesz zapoznaj się proszę z ZASADAMI panującymi na blogu